25/11/2021
Στα πλαίσια του φαινομένου της έμφυλης βίας, ο ΟΗΕ τρέχει μια καμπάνια ευαισθητοποίησης και ενημέρωσης γύρω από αυτό το ζήτημα για 16 ημέρες ακτιβισμού, αρχής γενομένης της 25ης Νοεμβρίου έως τις 10 Δεκεμβρίου, την παγκόσμια ημέρα για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Οι διαστάσεις που παίρνει το φαινόμενο της έμφυλης βίας ποικίλουν, από σεξουαλική παρενόχληση έως και την ακραίας μορφής βία, την γυναικοκτονία. Φυσικά, μορφές έμφυλης βίας εντοπίζονται και στον ψηφιακό χώρο, καθώς τόσο το διαδίκτυο όσο και εν γένει τα ψηφιακά συστήματα έχουν ενταχθεί στην καθημερινή μας ζωή και στις καθημερινές μας συνήθειες.
Ο λόγος για τον οποίο αυτή η ημέρα είναι τόσο σημαντική είναι επειδή οι άνθρωποι συνεχίζουν να βιώνουν βία λόγω του φύλου τους. Πώς νιώθει, όμως, μία επιζώσα έμφυλης βίας; Μία επιζώσα έμφυλης βίας μιλά στην DATAWO για αυτήν την εμπειρία…
”Νομίζεις, ή καλύτερα θες να νομίζεις ότι ζεις μια “κανονική” ζωή, ότι προχωράς, ότι είσαι δυνατή και αυτό που σου έχει συμβεί, έχεις καταφέρει να το αφήσεις πίσω. Έχεις τελειώσει το πανεπιστήμιο, έχεις βρει δουλειά, έχεις και μια σχέση (κατάφερες επιτέλους να εμπιστευτείς έναν άνθρωπο), και ζεις τη ζωή σου . Τι άλλο θες; Δεν νομίζω να σου λείπει τίποτα… Όλα καλά. Ναι όλα είναι καλά. Κι εγώ είμαι καλά. Τουλάχιστον νομίζω ότι είμαι καλά.
Έχω ξεχάσει, δηλαδή έκανα τα πάντα για να ξεχάσω.Και τα κατάφερα ξέχασα. Κατηγορούσα τον εαυτό μου, εκείνο το μικρό κορίτσι. Ξέχασα πως δεν έφταιγα εγώ, ξέχασα πως ήμουν παιδί. Χρειάστηκε μέχρι το όνομα μου να ξεχάσω, για να καταφέρω να σταθώ πάλι στα πόδια μου. Γιατί αυτό που μου συνέβη με κατέστρεψε, με ισοπέδωσε σαν παιδί, σαν γυναίκα , σαν άνθρωπο, με έσπασε σε χίλια κομμάτια.
Ας μην έχω αυταπάτες, όσο κι αν ήθελα δεν κατάφερα ποτέ να ξεχάσω την κακοποίηση μου. Η προσπάθεια μου να ζήσω μια ζωή μακριά από το τραύμα μου, δεν πήγε και τόσο καλά. Όταν είμαι μόνη στο σπίτι, όταν πέφτω να κοιμηθώ, όταν κοιμάμαι στα όνειρα μου, εμφανίζεται το τραύμα μου και ο θύτης μου από το πουθενά. Σαν κακό φάντασμα που με έχει στοιχειώσει. Ξέρεις τι είναι να μην μπορείς να βρεις πουθενά ησυχία; Η σεξουαλική κακοποίηση είναι ένας εφιάλτης που σε κυνηγά συνέχεια. Το βάρος είναι ασήκωτο, και το θύμα είναι καταδικασμένο να το κουβαλά αιωνίως, μέχρι να κλείσουν τα μάτια του. Φαντάσου το σαν ένα ατελείωτο βασανιστήριο, μια επίγεια κόλαση.
Γιατί να το ζήσω αυτό; Γιατί να υπάρχει σεξουαλική κακοποίηση; Γιατί να βιάζονται παιδιά; Γιατί;
Χιλιάδες τα γιατί. Αναπάντητα.
Πόσο κακο μου έκανε; Αδιόρθωτο.
Αυτό που μου έκανε δεν διορθώνεται, δεν κολλάει, δεν φτιάχνεται, δεν θα μου το φέρει κάνεις πίσω, δεν θα με κάνει κανείς καλά. Έγινα ένα τίποτα. Έγινα ένα βρώμικο σκουπίδι. Πώς το άφησα αυτό να συμβεί; Πώς;
Συχνά έριχνα ευθύνες στον εαυτό μου, αυτό είναι κάτι που δουλεύω ακόμα μέσα από την ψυχοθεραπεία.
Φοβόμουν. Φοβόμουν πολύ.
Φοβόμουν να μιλήσω. Χρόνια μετρούσε η σιωπή μου. Φοβόμουν μήπως τον πετύχω έξω στον δρόμο. Τι θα έκανα; Φοβόμουν μην μαθευτεί ποια είμαι. Τι θα έλεγε ο κόσμος;
Ντρεπόμουν. Ντρεπόμουν πολύ. Ντρεπόμουν λες και έφταιγα. Δεν ήθελα να αντικρίζω τον εαυτό μου στον καθρέφτη.
Χρειάστηκα βοήθεια. Την πρώτη βοήθεια την πήρα όταν μίλησα, όταν άνοιξα επιτέλους το ρημαδι το στόμα μου και είπα την ιστορία μου , έδειξα την πληγή μου. Τότε ήταν που ένιωσα για άλλη μια φορά ντροπιασμένη, ευάλωτη και εύθραυστη.
Δεν είναι εύκολο να μιλήσεις. Δεν είναι εύκολο να ξεστομίσεις αυτά που σου έκανε ο βιαστής σου. Δεν είναι εύκολο γιατί διαπιστώνεις και εσύ ή ιδια ότι όσα χρόνια και αν πέρασαν δεν έχεις ξεχάσει τίποτα. Το τραύμα ακόμα αιμορραγεί.
Χρειάστηκα κουράγιο. Πήρα κουράγιο πάλι όταν μίλησα.
Η φράση ” πρέπει να πληρώσει” μου έδωσε κουράγιο. Ήταν η φράση που με οδήγησε στις αρχές. .” Τουλάχιστον ” είπα ” ας τιμωρηθεί “. Κι έτσι πήρα την απόφαση και τον μήνυσα. Ήταν τόσο δύσκολη αυτή η διαδικασία, πρώτα στον δικηγόρο, μετά στην αστυνομία, μετά ανακριτής, και τέλος δικαστήριο.
Έφτυσα αίμα, έβγαλα αυτοάνοσα, μάτωσα, αλλά τα κατάφερα. Ηρέμησε το μέσα μου. Δικαιώθηκα. Έσωσα τον εαυτό μου, κι όχι μόνο.
Όσο κι αν μάτωσα για να τον μηνύσω , θα το ξανακανα. Μόνο αυτό θα με λυτρώνε. Το φιλοσόφησα, από τη στιγμή που θα κακοποιηθείς μπαίνεις σε μια βασανιστική πορεία, το τέλος της διαδρομής αυτής έρχεται με τη κατάθεση της κακοποίησης που έχεις υποστεί, με την μαρτυρία σου. Είναι αδύνατον να μην μιλήσει το θύμα κάποια στιγμή. Έρχεται η μέρα που το βάρος, και το φορτίο δεν μπορει πια το θύμα να το μεταφέρει μόνο του. Κι έτσι αναγκάζεται , στην πραγματικότητα το έχει ανάγκη να μιλήσει, να εκμυστηρευτεί το τραύμα.
Έχει σημασία όμως το πότε θα έρθει αυτή η στιγμή. Δυστυχώς αν αργήσεις πολύ να μιλήσεις ο βιασμός σου παραγράφεται. Ναι καλά διάβασες… Όχι για σένα. Για την ελληνική δικαιοσύνη.
Η σιωπή μου ήταν η δύναμη του θύτη μου. Το μεγαλύτερο λάθος του θύτη μου ήταν το ότι μίλησα.
Είμαι δυνατή. Το ξέρω και το εννοώ. Είμαι λαβωμένη, αλλά δυνατή. Πάλεψα με το τέρας και νίκησα.
Είμαι μια γυναίκα παντρεμένη έχω μια κόρη,,εργάζομαι , ζω, αναπνέω ελεύθερα.
Έμαθα να αγαπω και να φροντίζω τον εαυτό μου. Κατάλαβα ότι αξίζω.
Είμαι μια γυναίκα δυνατή. Είμαι ένας άνθρωπος με αξιοπρέπεια.
Είμαι ενας άνθρωπος που του καταπάτησαν την αξιοπρέπεια και αποφάσισα να αγωνιστώ για αυτό.
Αγωνίστηκα, αγωνίζομαι και θα συνεχίσω να αγωνίζομαι ενάντια στη σεξουαλικη κακοποίηση για την κόρη μου και για όλα τα παιδι, και όλους τους ανθρώπους.
Στόχος είναι κανένα παιδί και κανένας άνθρωπος να μην πέσει ξανά θύμα σεξουαλικης κακοποίησης.
Όσο οι σκοτεινές αυτές ιστορίες μένουν κρυφές, επαναλαβανονται.
Χρειάζεται φως! Χρειαζόμαστε το φως!
Αν εσύ που διαβάζεις τώρα αυτά που με ψυχραιμία και αγάπη έγραψα για σένα είσαι θύμα σεξουαλικης κακοποίησης θέλω να ξέρεις και να θυμάσαι πως σε αγαπώ και σε έχω στην καρδιά μου,
πως δεν είσαι μόνη, είμαστε όλες/ όλοι μαζί, πως είσαι δυνατή/ος , και πως η λύτρωση έρχεται από την δικαίωση. Μην φοβάσαι άλλο, μίλα είμαι δίπλα σου, είμαστε όλοι δίπλα σου.
Από την άλλη, αν δεν έχεις πέσει θύμα σεξουλικης κακοποίησης θελω να καταλάβεις ότι μέχρι τώρα στάθηκες τυχερός άνθρωπος, και πως οφείλεις να αγωνιστείς και εσύ για την καταπολέμηση της σεξουλικης βίας και να στηρίξεις το θύμα . Γιατί το θύμα βρίσκεται δίπλα σου είναι η μητέρα σου, είναι η αδερφή σου, είναι ο αδερφός σου,είνσι η αγαπημένη σου ξαδέρφη, είναι ο παιδικός σου φίλος, είναι η κολλητή σου, κοιμάται στο ίδιο κρεβάτι μ’ εσένα, είναι η σύντροφος σου, είναι άνθρωπος που με χαμόγελο σε εξυπηρετεί στο αγαπημένο σου στέκι, είναι ο γείτονας που συναντάς κάθε πρωί στην είσοδο της πολυκατοικίας, το θύμα είναι η κόρη σου, και ο γιος σου.
Ο άνθρωπος για τον άνθρωπο… , μέχρι να εξαφανισουμε τα τέρατα που βιάζουν ψυχές και σώματα.
Ελπίζω στην αγάπη & τη συνείδηση!
Να είμαστε καλα.
Καλά Χριστούγεννα!”
Την ευχαριστούμε μέσα από την καρδιά μας που μοιράστηκε την εμπειρία της μαζί μας και ευχόμαστε σε όλ@ αγάπη, δύναμη και φως! Είμαστε μαζί σας! Εάν έχετε υποστεί κάποια μορφή έμφυλης βίας, μπορέιτε να επικοινωνήσετε ανώνυμα μαζί μας. Είμαστε εδώ για εσάς!
#orangetheworld