Χωρίς κατηγορία

Η DATAWO διεκδικεί μία φεμινιστική ψηφιακή πραγματικότητα

0 Shares
0
0

18/05/2023

Θέλουμε να ευχαριστήσουμε θερμά τη Σοφία Ζουλούμη και το TFC Magazine που μας φιλοξένησαν! Παραθέτουμε το άρθρο που δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα τους παρακάτω.

“Όσο η ψηφιακή πραγματικότητα κερδίζει έδαφος στις ανθρώπινες σχέσεις, τόσο πιο οφθαλμοφανής γίνεται μια αντίφαση. Η εξοικείωσή μας με τα ψηφιακά εργαλεία έρχεται χέρι χέρι με τον «αναλφαβητισμό» μας όσον αφορά τα δικαιώματα και την ασφάλειά μας στον κυβερνοχώρο. Οι θηλυκότητες βρισκόμαστε κι εδώ εκτεθειμένες στην ανισότητα και τη βία, μάλιστα με νέα δεδομένα και μορφές. Αυτή την κατάσταση φιλοδοξεί να αντιστρέψει η DATAWO. Η εν λόγω ΜΚΟ (Μη Κερδοσκοπικη Οργάνωση) θέτει στο επίκεντρο της έρευνας και της δράσης της τα δικαιώματα των θηλυκοτήτων στην ψηφιακή εποχή.

Την Πέμπτη 27 Απριλίου 2023 παρακολουθήσαμε το πρώτο δια ζώσης βιωματικό της εργαστήριο. Επιστρέψαμε, λοιπόν, στον ψηφιακό χώρο για να σας μεταφέρουμε την εμπειρία μας.

Το όραμα της DATAWO

Η DATAWO ιδρύθηκε στη Θεσσαλονίκη από δύο γυναίκες που μοιράζονται την αγάπη τους για τη Νομική και το Φεμινισμό. Η Αναστασία Καραγιάννη και η Ανθή Αργυρίου ήδη από τα φοιτητικά τους χρόνια στη Νομική οραματίζονταν τον δικό τους οργανισμό, χωρίς ακόμα σαφή προσανατολισμό και πλάνο. Τα ίδια τα κοινωνικά δεδομένα με την κατάφωρη ανισότητα σε βάρος των θηλυκοτήτων τους έδειξαν το δρόμο. Με την ίδρυση της DATAWO στοχεύουν να ευαισθητοποιήσουν όσον αφορά στα φαινόμενα έμφυλης βίας στον ψηφιακό χώρο, αλλά και να ανοίξουν το δρόμο ως προς πιο φεμινιστικά σχεδιασμένα τεχνολογικά συστήματα.

Οι δράσεις της DATAWO

Το νομικό υπόβαθρο των δύο ιδρυτριών τους επιτρέπει να παρακολουθούν τις θεσμικές εξελίξεις, αλλά και να διεξάγουν νομική έρευνα γύρω από ζητήματα έμφυλης παρενόχλησης και βίας στον ψηφιακό χώρο. Η ιστοσελίδα τους μας προσφέρει πλήθος πηγών σχετικές με τη νομοθεσία και νομολογία των δικαιωμάτων των θηλυκοτήτων. Έχουν προσθέσει μάλιστα και καλλιτεχνικά ερεθίσματα που μπορούν να αποτέλεσουν πηγή προβληματισμού και κινητοποίησης πάνω σε αυτά τα φαινόμενα. Μεγάλο μέρος της δράσης τους το επενδύουν σε εξ αποστάσεως και διά ζώσης δράσεις ευαισθητοποίησης.

Στόχος είναι σε πρώτο επίπεδο να γίνουν ορατές οι έμφυλες παραβιάσεις που λαμβάνουν χώρα με τη χρήση τεχνολογικών εργαλείων. Σε επόμενο στάδιο σκοπός είναι να αποκτήσουμε τα εφόδια να αντιδρούμε σε αυτές και να φτάσουμε σε ένα επίπεδο να τις εξαλείψουμε. Τέλος, η DATAWO συμπράττει με τοπικούς και διεθνείς φορείς για μια φεμινιστικά προσανατολισμένη αλλαγή.

Το βιωματικό εργαστήρι

Στις 27 Απριλίου συναντήσαμε τη DATAWO στο πρώτο της διά ζώσης βιωματικό εργαστήριο στο Youth Centre της ActionAid Hellas. Το εργαστήριο αφορούσε την κατανόηση της σεξουαλικής κακοποίησης μέσω εικόνας. Την θεματική πλαισίωσαν οι δύο συνιδρύτριες του οργανισμού και δύο εκπαιδευόμενες συστημικές ψυχοθεραπεύτριες, η Μαρία Ζήκου και η Μαρία Πρένγκα. Οι πρώτες στάθηκαν στην ορολογία και το νομικό πλαίσιο της έμφυλης κακοποίησης με τη χρήση εικόνας και video. Οι δεύτερες μάς προσκάλεσαν σε ένα παιχνίδι ρόλων γύρω από ένα σενάριο με αυτή τη θεματική. Διευκόλυναν παράλληλα το μοίρασμα των σκέψεων και συναισθημάτων μας. Στο τέλος, παρακολουθήσαμε όλες μαζί την ταινία Ατυχές Πήδημα ή Παλαβό Πορνό σε σκηνοθεσία Radu Jude. Πρόκειται για το χρονικό της διαρροής ενός video μίας καθηγήτριας σε ιδιωτικό σχολείο της Ρουμανίας, που απεικονίζει τη σεξουαλική επαφή με το σύντροφό της, και τις αντιδράσεις του συλλόγου γονέων απέναντί της.

Η αξία τέτοιων συναντήσεων

Αυτό το βιωματικό εργαστήριο συνοδεύτηκε από πολλές σκέψεις και ψυχικές διακυμάνσεις. Από τις συστάσεις περάσαμε γρήγορα στο μοίρασμα. Αυτό μπορεί άλλοτε να αφορούσε τις ελπίδες μας από τη φεμινιστική αλληλεγγύη και άλλοτε φόβους και απογοητεύσεις από την έμφυλη πραγματικότητα. Το βιωματικό στοιχείο αυτής της συνάθροισης ήταν το πιο διαφωτιστικό. Καμιά φορά όσο προετοιμασμένες και να θεωρούμε ότι είμαστε και όσο υποθετικές και αν είναι οι συνθήκες στις οποίες απαντάμε, οι αντιδράσεις μας και το βάθος των συναισθημάτων μας μπορούν να μας εκπλήξουν. Στο τέλος φεύγουμε με μια ευγνωμοσύνη που έγινε σε ένα ασφαλές πλαίσιο.

Όπως και να συναντιόμαστε, ψηφιακά ή διά ζώσης, να το κάνουμε με σεβασμό.”